"El Chelo" nihayet...

Arjantin futbolunu pek severdik, Maradona ilahtı kalbimizde...Bir de ulusal genç takımın kaptanı filan gelecek dendi ya, çıldırdık sevinçten...Yazdı basın, "yeni Hagi" geldi geliyor diye, bir de demezler mi "Frikikleri de penaltı gibi kullanıyor", aman aman, uzun zaman da frikik golümüz yoktu, hasret kalmıştık, "örümcek ağlarının temizlenmesine"...Geldi Marcelo Adrian, görkemli karşılandı, lig başladı, gol beklendi olmadı, frikik oldu heyecan duyduk, sarsmadı ağları, döktürmedi sevinç göz yaşları...Sonra uzaklaştı, kayboldu gözden, sakat dediler, dediler oynayamaz bu takımda, boş transfer dediler...Ama gizemli bir duyguydu bu Chelo ile aramızda..Kavuşamayan sevgililer durumu gibi...Karamsarca biraz, belki melankolik azıcık...Torpilliydi kalbimizde, gitmesine gönlümüz razı değildi, taliplileri de pek eften püften değillerdi, River'ı, Boca'sı ve Ajax'ı dünya futbolunun...Ayırmasınlar sevenleri istedik, dua ettik olmasın diye, vermesinler Marcelo'muzu...Ve öyle böyle düşünceler içindeyken, çıktı geçen gece Sami Yen'e, çaktı gölünü, kırdı bacağını şeytanın...Eh biz mutlu, O mutlu, gerisi bize ne...