Unutulmayacak Bir Ömür Boyu

İki tuğla koyup, toprak sahada maç yapmayanımız yok gibidir, ya da büyüdüğü ortamda toprak saha yoksa, sokak arasında, parkta bir şekilde bakkaldan alınan "plastik" topun peşinden koşmayanımız var mıdır? Unutulmaz asla tadları mahalle maçlarının, yapılan kavgalar hatırlanır yıllar sonra, atılan goller canlanır gözlerinde günün babaları dünün çocuklarının... Ama yukardaki resimdeki çocuklar bu maçları daha farklı hatırlayacaklar ve anacaklardır... Hele ki Zidane'nın ayağından o topu alabildiyse Yeniköylü çocuk, kapamadıysa da sorun değil, Zizou'dan çalım yemek de onurdur, bu anın heyecanını anlatacaktır nefes aldığı sürece... Belki Zidane bu maçı unutacak, tanıtım ve davete gittiği yüzlerce yerden biri olarak hafızasının derinliklerinde kaybolacak ama Yeniköylü çocuklar hiç unutacaklar mı? Sadece onlar mı, hepimizin vardır unutmadığımız, hala içimizde "dünkü gibi yaşayan" mutluluk ve heyecan anları... Sami Yen'e ilk girip, merdivenlerden tırmandığım ve yeşili gördüğüm anı nasıl unutabilirim... Ya Totti'ye Roma atkımı imzalattığım anki heyecanı... Hagi'ye "I love you Hagi" diye bağırdığımda, dönüp gülümsemesini... Zor birşey değildir insan sevindirmek, sözleşmelerdeki sıfırların derdinden kurtulup, sevenlerinin yanına gelebilse topçularımız, çok mu birşeyler istemiş oluruz ki?