İsviçre Süper Lig tarihinde ilk defa son şampiyon yeni sezonun ilk üç maçını kaybetti. Sonrası da pek iyi gitmedi ki Young Boys takımı arka arkaya iki beraberlikle 12 takımlı ligde 11. sırada yer alıyor. İsviçre Süper Liginin statüsü gereği bu sene de şampiyon olmaları hala mümkün ama takımın bu hale gelmesinde 4 Ölümcül Günahı yazmış İsviçre basını... Bir inceleyelim bakalım:
Aşırı Özgüven:
Geçen sezonu ikinci bitiren Lugano'nun önünde 12 puan farkla şampiyon olmak bir başarı hikayesi midir? Hayır... Zira Young Boys 2017den beri en genç şampiyonluğu garantilediği sezonu yaşadı. Hatta daha da kötüsü 2007'de FC Zürih'ten sonra en fazla mağlubiyetle şampiyon olan takımdı Young Boys geçen yıl. (7 mağlubiyet) Güzel bir söz var, körlerin arasında tek gözlü adam kraldır diye...
Young Boys'un patronları ger zaman ileri görüşlülükleri ile övünür ve tekrar şampiyon olabileceklerine inanıyorlar ama bu yanlış... Anel Husic, Ebrima Colley, Darian Males, Lukasz Lakomy, Cheikh Niasse, Cedric Itten gibi oyunculara hala kilit topçu gözüyle bakılıyor ama şöyle soralım: Bunların hangisi şu anda eski transfer değerinde? Bizce hiçbiri...
Öte yandan futbolcular da kendilerini sorgulamalı. 2024 Avrupa şampiyonasında boy gösteren 6 tane İsviçre Süper Ligte forma giyen oyuncunun hiç biri Young Boys'tan değil. Öte yandan neredeyse küme düşecek olan Grasshopper FC'den Amir Abrashi turnuvada top koşturdu...
Meschack Eliga, Joel Monteiro ve David von Ballmoos gibi üst düzey liglerde forma giymeyi düşünen yıldız adaylarına hiç teklif yok, bu futbolcuların piyasada çok fazla değer gördüğüne dair bir iz de yok maalesef.
Rahatlık:
Young Boys gibi son 7 sezonda 6 şampiyonluk kazanırsanız, her şeyin bir şekilde yolunda kolaylıkla gideceğine dair bir rahatlık hissedersiniz. Uzun süreli başarı size güven hissi verir, aynı zaman da tatmin duygusu gelişir. Eğer kadronuza ve teknik ekibe yeni personel eklemezseniz, aynı hırs ve arzuyu takımda oluşturmak çok zor olabilir ki takımın önde gelen topçuları Sando Luper ve David von Ballmoos için kupa kazanmak bir alışkanlık haline gelir.
Young Boys'un her zaman rahatlık ve huzur ortamına sahip olduğu söylenir. Gerçekte Young Boys bir insan gibidir: Olumlu ve olumsuz tarafları vardır. Kulübün "vefasız" bir şekilde topçu alıp satma gibi bir şöhreti yok ama öte yandan bu aşırı rahatlıığın önüne geçmek için de biraz pragmatizm, sertlik ve soğukluk da hiç fena olmayacaktır.
Örneğin 2019 Play-oflarının başında 6 mağlubiyet gibi bir krizden takımı FC Aarau 'yu çıkaran Patrick Rahmen takımın başına hoca olarak getirildi. Ama Rahmen sert bir kişiliğe sahip değil. Bu demek değil ki o dış görünüşüne önem vermiyor ya da diğerlerinden çok fazla şey bilmiyor. Ya da soyunma odasında sözü geçmiyor. Rahmen işlerin uyumlu bir şekilde yürütülmesinden yana. Ve Christoph Spycher tarafından yönetilen yönetim kurulu da sınırları aşan bir hoca yerine her zaman yapıcı diyalog kuran bir çalıştırıcıyı tercih ediyorlar. Belki Rene Weiler daha iyi bir seçim olabilirdi ama onun inatçı ısrarcılığı ve sadece performansa önem gösteren yapısı nedeniyle kesinlikle uygunsuz bir çözüm olacaktı.
Yanlış karar:
Kastriot Imeri ve Jean-Pierre Nsame yanlış transfer politikasının en bariz örnekleri. İki sene önce 3 milyon İsviçre Frangı ile Young Boys tarihinin en pahalı ikinci transferi olarak Imeri takıma dahil olurken mantıklı bir iş gibi görülmüştü. Ama sonra anlaşıldı ki Imeri, Servette'te oldu gibi gol sorununu çözecek anahtar değil. Güçlü kasları ile Milli takımda Xherdan Shaqiri'nin yerini alabileceği gözüyle bakılan Kosova uyruklu oyuncu yedek kulübesinin vazgeçilmezi oldu. Peki neden? Çünkü Young Boys sistemi Imeri gibi 10 numara için uygun değil, bir bakıma traktör için otomobil lastiği almak gibi bir hata, uymaz...
Her iki maçta bir gol atmasına rağmen Young Boys yönetimi Jean-Pierre Nsame ile kontrat uzatmadı ve Kamerunlu geçen kış transfer listesinde adını gördü. Evet, Young Boys Nsame'nin golleri olmadan şampiyon oldu ama hala onu arıyorlar. Nsame sadece bir golcü değildi, aynı zamanda kendisinden önceki Guillaume Hoarau gibi Fransızca konuşan konuşan oyuncular ile hoca ve yönetim arasındaki köprüydü. Yeni bir ortama gelen ya da yüklü transfer ücreti ile kafası karışan topçuların "abisiydi". Bugün böyle bir figür yok ve şaşırtıcı değil ki kendisini daha iyi liglere taşıyacak bir performansı Meschack Elia gösteremiyor.
Umutsuzluk:
Shkelzen Gashi, Gilles Yapi, Serey Dié, Raul Bobadilla, Renato Steffen, Michael Lang: FC Basel'in 2009-2017 yılları arasında Heusler döneminin en önemli recetesi en iyi topçuları transfer etmekti, kaç paraya mal olursa olsun. Bu strateji çok para harcattı ama harcanana da değdi. Daha az transfer geliri sağladılar ama daha fazla performans aldılar oyunculardan ve lige uyum gibi zaman gerektiren süreçleri kısa sürede atlattılar.
Young Boys da kendi liginin "mücevher oyuncularını" kadrosuna katabilir. Nikola Katic, Kevin Carlos, Timothee Cognat gibi oyuncuları transfer edebilir ama 5 milyon frank oldukça fazla bir rakam. Genç olmayan ama tecrübeli bir Süper Lig topçusu için 5 milyon Frank mı? Her ne kadar kulübün 50 milyon franktan fazla bütcesi olsa da Christoph Spycher ve yönetimi bu işe sıcak bakmıyor.
Aynısı yabancı transferler için de geçerli. Hoarau ve Miralem Sulejmani gibi bir zamanlar yüksek ücret alan oyuncular artık stratejinin bir parçası değil. Sonuç olarak özel oyuncular da Super Ligde top koşturmak için bir neden bulamıyorlar.
Bir yandan bu çok mantıklı ve anlaşılabilir. Ama öbür yandan da cesaret kırıcı. Patrick Rahmen'in pek de parlak olmayan yardımcı hoca olarak Enrico Schirinzi seçme nedeni de bu. İsviçre milli takımında Vincent Cavin'den oyuncular tarafından saygı duyulan Giorgio Contini gibi güçlü bir karaktere yapılan değişikliğin nasıl olumlu sonuçlandığı herkesin malumu.
Yine cesaret kırıcı bir örnek, kale genç ve yetenekli Marvin Keller yerine David von Ballmoos'a teslim ediliyor. Hem finansal hem de sportif açıdan incileri domuzların önüne atmak gibi bir şey...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder