Teşekkürler YLDZ TEK

Dün gece Messi'nin nasıl insanlıktan çıktığını, tabii ki pozitif anlamda, izleyememiş olsam da, Yıldız Teknik Üniversitesinde gerçekleşen 4.Murat Elsaleh Fotoğraf Yarışması Ödül Töreninde bulunmaktan dolayı aldığım keyfi anlatamayacağım ama yine de denemeye değer... Yarışma başladığı günlerde, "kaç yıldır niyetlendim, ama gidemedim, bu sefer işi gücü ayarlayıp gideceğim" demiştim kendi kendime, bir de fotoğraf yolladım, karınca kararınca katkımız olsun istedik organizasyona. Biz gitmeyi düşünürken, Kayhan'ın özel davet maili de gelince, eski başkanı kırmak olmadı, orada bulunmak iki kere farz oldu. Okul biter bitmez atladık otobüse, yağmur çamur demeden, metrobüs ve minübüs üçgeni sayesinde Yıldız Teknik Üniversitesinde aldım soluğu. Değinmeden geçemeyeceğim, Yıldızlı Aslanlar, bu pankart boyama işinde marka oldular artık, Murat'ın olsun, Alpaslan abimizin olsun, diğer tribün "şehitlerimizin" resimlerinden yaptıkları pankartlar için hepsinin eline koluna sağlık. Ben hayran hayran boyanan pankartlar, çekilen fotolara bakarken arkadaşlar da yavaş yavaş salona gelmeye başlayınca, "özlem" kelimesinin manasını daha da iyi anlamış oluverdim. Özlemişiz birbirimizi, özlemişim tribünden konuşmayı, yad etmeyi eski günleri... Şampiyonluk geride kalınca, muhabbetlerin konusu da "formanın hakkını vermeyen topçular" ekseninde dönerken, ödül töreni için konferans salonuna geçme vakit de gelmişti... Dört yıldır başarıyla gerçekleştirdikleri bu organizasyonda, artık profesyonel olduklarını yaptıkları gayet ciddi sunumlarla göstermiş oldu Yıldızlı Aslanlar ama keşke "habercilikte en öndeyiz" diyen medya mensupları da o salonda bulunsalardı, lakin biliriz sevmezler böyle güzelliklerden haber yapmayı, "mevzu"lu haberler daha çok raiting toplar ya, olay peşindedirler... Murat ve Alpaslan abinin resimleri, duygulu sözler ve şarkılarla yanyana verilince salonda büyük bir duygu patlaması oldu ki, erkeğiz ya, gözyaşı akıtmak bozardı bizi, döktük içimize gözümüzdeki yaşları... O esnada "Babadan Oğula Tribün Kültürü adlı fotoğrafıyla Alpaslan Dikmen Özel Ödülünü kazanan" cümlesini duyduğumda acayıp heyecanlandım ve kürsüye nasıl gittiğimi bilemedim, oysaki ki tüyoyu almıştım önceden. O kadar televizyona çıktık, iş gereği onlarca insanın önünde konuştum ama dün gece başkaydı, hüzün dolmuştu bünye, bereket mikrofon kayıplardaydı ki konuşma yapmadan ayrıldık kürsüden... Ödüle layik görülen fotolar için arkadaşları tekrar kutlarken, seneye bu dalda da aday olacağımı şimdiden belirtmek istedim, çok da iddialıyım, ona göre...

Gece böyle sonlanırken, 2,5 saate yakın yolculuğu nasıl çekeceğim endişesine kapılmıştım ki, plaketin yanında verilen hediye çantasından, "Alpaslan'a Mektuplar" kitabı çıkmasın mı, yoldaşım oluverdi birden...