Karşıyaka:0-0:Altay

"İzmir derbisini İstanbul'da izlemek keyifli olur" diyerek Konyaspor-Adanaspor maçı Sami Yen'de oynanırken yine o sevimsiz stadın yolunu tuttuk İkitelli'de... Mesai çıkışı, iş güç derken ancak saat yediye doğru gişeleri geçip, okların yönlendirmesine göre stada yola koyulurken, içinde atkı-bayrak taşımayan herhangi bir araca rastlamamak, pek de garibime gitti doğrusu zira yoğun bir taraftar akını beklerdim maça, Doğu, batı, kuzey tribünü derken en nihayetinde Karşıyaka ve Altay oklarını gösteren levhalara rastladık ve kırmızı-yeşilden yana sürdük arabaya... Otoparka vardığımızda ise Büyükşehir Belediye-Bursaspor maçı kadar olmasa da İzmir'lilerin Olimpiyat stadına aktığına şahit olduk... Maç öncesi biralarından son yudumları fondipleyen Kaf-Kaflıların arasından geçip, kulübün getirmiş olduğu mini karavandan hatıralık birşeyler alalım dediğimizde fiyatlara bakakaldık: Forma 89, atkı 20 lira... Seyyar seçeneğine baş vuracaktık ama onda da "Bize her yer Karşıyaka" şeklinde Trabzonspor'dan dönme bir slogan yazıyordu üzerinde, tercih etmedim... Lakin, gişeden tanesi 5 lira olan biletleri o arkadaştan 10 liraya 3 adet almayı başardık...

Söz konusu Karşıyaka taraftarı olunca, emniyet de tedbirleri arttırmıştı ki, Olimpiyat stadında Şampiyonlar Ligi de dahil bu kadar sıkı aranarak girdiğim maç olmadı... "Ne güvenlikmiş be" derken, esas sürpriz sonraya saklanıyormuş: Karşıyaka taraftarının tribünlerinin alt katına girmesi yasaklanmış ve herkes ikinci kata yönlendiriliyordu... Oysa ki Altaylı futbol sevdalıları, yeşil alana bitişik maç izleyilmekteydiler... Bu çifte standardı çözecek kişiler yeşil-kırmızılı takımın idarecileriyken, ya bu işe el atılmadı ya da çabalar sonuçsuz kaldı ve rakipten sayıca 3 kat fazla olan Karşıyaka taraftarının besteleri İkitelli'nin rüzgarıyla gökyüzüne karıştı ve uçtu gitti... Bir de bağırmaktan konu açılmışken, nedense maça gelirken Kaf-Kaf'lılardan özgün besteler duymayı beklerken, maç boyu memleket genelinde söylenilen tezahüratları bağırıp durdular, ikinci yarı ise topçuların oyunu da buna eklenince iyice ninnileşti tezahüratlar...

Bulunduğumuz tribünde asılı pankartları görme şansımız yokken, Altay'lıların "Kalbim sana emekçi" ve "Adında İzmir yazan" pankartları dikkatimizi bir başka cezbetti... Pankartlar tribünün üçüncü katını kaplarken, iki kat aşağıda kümelenen Altay taraftarı da tribünde nitelikli taraftarın önemini anlatıyordu, belki sayıca azdılar ama durmadan bağırdılar, durmadan zıpladılar...

Oyun içine baktığımızda zaten yakından tanımadığımız topçulara uzaklıktan dolayı sırtlarındaki adları da okuyamayınca ancak numaralarıyla ifade etme durumunda kaldık. Karşıyaka'da 11 numaralı sol kanat devre sonralarına doğru yıpratırken siyah-beyazlıları, Süper Lig tecrübeli Okan Öztürk "bal yapmaz arı" misali çırpındı durdu... Yine orta sahada 8 numaralı oyuncuyu beğenirken, ince bir pas, başarılı bir top kapma ya da iyi bir kontrol beğenmem yeter topçuyu garip bir şekilde, Karşıyaka kalecisinin beraberliğe yatmasına bir anlam veremedik... Altay'da ise 10 numaralı Şeymus maç boyunca oldukça hırpaladı kaf-Kaf'ın stoperlerini ve yerini "minik sumocu"yu çağrıştıran Zafer Biryol'a bırakırken de taraftarından gereken alkışı aldı. 10 numaralı golcülerinin yanında esas görmek istediğim Musa pek de gününde değildi...

Kısır ve durgun geçen maçın en sevinçli yanı ise sonuydu zira ilk defa bu staddan otopark trafiği yaşamadan çıkıp, doğrudan evimin yolunu tutmak oldu...

Stat: Atatürk Olimpiyat
Hakemler: Kuddusi Müftüoğlu, Alpaslan Dedeş, Orkun Aktaş
Karşıyaka: Ramazan, Volkan, Gurur, Fuat, Kerem, Ayhan (Dk. 90 Eser), Kıvanç, Taha, Köksal (Dk. 60 Emrah), Mutlu (Dk. 86 Erçağ), Okan
Altay: Soner, Yüksel, Yiğitcan, Onur, Mehmet Budak, Tiago, Ercan, Musa Çağıran, Mesut (Dk. 86 Zafer), Musa Sinan (Dk. 87 Cenk Ahmet), Şehmus
Sarı kartlar: Dk. 9 Volkan (Karşıyaka), Dk. 26 Yiğitcan (Altay)