Galatasaray:0-0:Konyaspor

"Türkiye Kupası grup aşamalarındaki sistemi anlamadım. Biz niye Fenerbahçe ile oynamadık? Fenerbahçe ile oynama şansı edinemediğimiz için grubu 2. sırada bitirdik. Bizim gibi takımlar için adil düzen değil bu." demişti Göztepe teknik direktörü Stoilov, gruptan 3 maçta 3 galibiyet alıp ikinci olarak çeyrek finale çıktıktan sonra...

 "Türk futbolu akıl almaz bir şekilde akıl tutulması yaşıyor. Altı takımlı grupta üç maç oynayıp, sadece iki takım üst tura nasıl çıkar? Biri bana bunu açıklayabilir mi?"

diye isyan ediyordu Başakşehir FK teknik direktörü Eyüpsporla golsüz berabere kaldığı ve kupadan elendiği maçın ardından. Üstelik üç maç yapmış, ikisini deplasmanda birini iç sahada ve iki beraberlik, bir galibiyet almıştı...

Daha da ilginci, Galatasaray da iç sahada Konyaspor'la golsüz berabere kalınca, Başakşehir ile Galatasaray'ın hem puanı, hem de averajı aynı olunca, Galatasaray kırmızı kart görmediği için "fair-play" puanı ile çeyrek finale çıkmıştı...

Böyle tuhaf bir statüyü Galatasaray kulübü de anlamamış(?) olacak ki, lider olarak çıkması gereken bir grubun son maçında Konya karşısına "rotasyonlu" bir kadro ile çıkınca, sadece ilk yarı değil, neredeyse 70 dakika boşa geçiyordu...

Sonrasında önce Osimhen oyuna dahil oluyor 62. dakikada, sonra bitime 15 dakika kala Eyüp, Barış Alper ve Frankowski sahaya sürülüyor, son 10 dakikada Eren giriyor ve 82 de Lemina kenardan geliyor...

Pozisyonlar birden artıyor, rakip savunma nefes alamaz hale geliyor da...

Bu baskı maçı kazanmaya yetiyor mu?

Yetmiyor tabii ki..

Konyaspor'un "Sami Yen'de kaybederiz, Galatasaray liderliği alıp, çeyrek finalde deplasmanda Fenerbahçe, Trabzon ya da Beşiktaşla eşleşmek istemez, topçularımızı yormayalım, lige saklayalım" diye yedeklerle çıktığı maçta, Okan hoca da pazar günü oynayacağı Kasımpaşa maçını düşününce, Galatasaray gereksiz bir şekilde kupada fikstürüne bir deplasman maçı ekliyor...

Sanki ligde az deplasmanı varmış da... 

Neyse, artık kurayı beklemekten başka çare yok...

Bakalım, rakip kim olacak?

Gecenin Z raporuna geçersek:

Günay ne zaman kaleye geçse soyadı gibi "güven" veriyor. Yine bir-iki tehlikeli atağı savuşturdu. Cuesca ve Metehan çok zorluk yaşamadı, Kerem Demirbay toparlanma sinyalleri verdi de Yusuf yine bekleneni gösteremedi. Okan Buruk, Yusuf'a az şans veriyor diye eleştiriliyor ama kendini ispatlayacağı böyle bir maçta sahada hiç yoktu Yusuf... Oysa Eyüp, çeyrek saatte kalitesini gösterebiliyor. Yunus da etkisizlerdendi, sakatlık sonrası acil şekilde toparlanması lazım Yunus'un... Ahmed de büyük ümitlerle geldi ama sorgulanmaya başladı. Berkan taraftarın "günah keçisi"... Jelert varlığı yokluğu fark etmiyor... Mertens "çocuk" maçında yetişkin gibiydi, "Benim burda ne işin var" havasında dolandı sahada da golü de attı da hakem göremeden-içgüdüsel- olarak iptal düdüğü çaldı...

Rotasyonlu maçlarda her zaman "asların" ilk devre sahada olup, skoru aldıktan sonra ikinci devre dinlenmesinden yanayım ama Okan Buruk öyle düşünmüyor. Takımın hocası o, bize de saygı duymak düşer...

Stat: Rams Park -Ali Sami Yen

Hakemler: Muhammet Ali Metoğlu, Hakan Yemişken, Mehmet Salih Mazlum

Galatasaray: Günay Güvenç, Elias Jelert (Eren Elmalı dk. 81), Metehan Baltacı, Carlos Cuesta, Berkan Kutlu (Przemyslaw Frankowski dk. 79), Kerem Demirbay (Eyüp Aydın dk. 79), Kaan Ayhan (Mario Lemina dk. 83), Yunus Akgün (Victor Osimhen dk. 63), Dries Mertens (Barış Alper Yılmaz dk. 79), Yusuf Demir, Ahmed Kutucu

Yedekler: Jankat Yılmaz, Davinson Sanchez, Abdülkerim Bardakcı, Efe Akman

Teknik Direktör: Okan Buruk

Konyaspor: Deniz Ertaş, Nikola Boranijasevic, Josip Calusic, Riechedly Bazoer, Yasir Subaşı, Morten Bjorlo (Uğurcan Yazğılı dk. 90), Emmanuel Boateng (Oğulcan Ülgün dk. 46), Danijel Aleksic (Blaz Kramer dk. 72), Tunahan Taşçı (Louka Prip dk. 58), Melih Bostan (Guilherme dk. 58), Umut Nayir (Marko Jevtovic dk. 71)

Yedekler: Ahmet Daş, Abdurrahman Üresin, Kaan Akyazı, Hamidou Keyta

Teknik Direktör: Recep Uçar

Sarı kartlar: Tunahan Taşçı, Deniz Ertaş, Blaz Kramer (Konyaspor), Yunus Akgün, Okan Buruk (Galatasaray)

Galatasaray:0-0:Fenerbahçe

"Futbol asla sadece futbol değildir."

Simon Kuper'in Football Against The Enemy kitabının 1996 senesinde Sabah Kitapları tarafından dilimize çevrilmesiyle tanıştığımız bir kelam...

Yiğiter Uluğ'nun da dediği gibi kitabın orjinal adından daha çarpıcı bir isim...

Sonrası bir makalede, blog yazısında, pankartta, film repliğinde geçen bir cümle: Futbol asla sadece futbol değildir...

Peki nedir?

Simon Kuper kitabında dünya memleketlerini gezerek bu güzel oyunun nasıl siyasetle, ekonomiyle, sosyal yaşamla iç içe olduğunu anlatırken, eserin İthaki Yayınlarından çıkan ikinci baskısı için detaylı bir ön söz yazarak Türkiye'yi de içine eklemiş...

Lakin kitabı okumayanlar üzülmesin, pazartesi gecesi oynanan derbinin öncesini ve sonrasını göz önüne getirsinler ve "futbolun NEDEN asla sadece futbol olmadığını" kavrayabilirler...

7 sene evvel "eski başkan bizi şampiyon yapamıyor" diye büyük hayallerle kulübün başına getirilmiş "zengin" bir başkan...

Bu süre içinde bir çok değişik takım şampiyonluk kupasını kazanmış da Fenerbahçe kazanamamış.

Daha acısı da "ezeli rakip" son iki sene peşi sıra mutlu sona ulaşmış, maddi-manevi farkı açmış...

Son bir gayret olarak büyük paralar saçılıp, Mourinho gibi saha içinden çok saha dışını "dizayn" edebilen bir teknik adam getirilmiş, medya patronu basın sözcüsü yapılmış, yeni bir federasyon başkanı seçilmiş...

Buna rağmen Galatasaray kurduğu "dengeli kadro" ile saha içinde kazanmaya devam ettikçe, "yapı" diye bir söz ortaya atılmış, Galatasaray'ın başarısına "kara çalınmış", hakemler suçlanmış...

Önce VAR hakemleri yabancılaştırılmış...

Yarı dönem transferde "ücreti açıklanmayan" bir çok futbolcu getirilmiş...

Limit?

Finansal fair-play, o da ne?

Yine istenilen olmayınca, bir de Sami Yen'de oynanacak maç günü gelip çatınca derbiye yabancı orta hakem getirilmiş...

Sebep?

Türk hakem taraftar baskısını kaldıramıyormuş?

Oysa ilk devre Kadıköy'de oynanan maçta Türk hakem vardı, baskıyı kaldıramadığının "itirafı" oluyordu bu seçim...

Adalet mi, ayrıcalık mı? 

Cevap belli değil mi?

Bunlar yeter miydi?

İki İstanbul takımı da UEFA Avrupa kupası maçlarını perşembe oynarken, bir tanesi yurt dışından yorgun gelecek diye derbi pazartesiye alınmıştı...

Ligin ilk devresi Galatasaray'ın "Avrupa maçından dönüyoruz, yorgun olacağız, maçımızı pazartesi oynayalım" teklifinin reddedildiği "unutulmuştu?!" oysa ki...

İş günü, hafta içi, İstanbul gibi bir metropolde derbi...

Bitti mi?

98 yılında terorist başının İtalya'da yakalanması sonrası Juventus'un "can güvenliğimiz" yok diye UEFA'ya başvurduğu ve "devlet güvencesi" verilerek oynanan maçta bile görmediğim kadar emniyet mensubu ile donatılmıştı Sami Yen'in çevresi ve içi...

Kimi 30 bin, kimi 40 bin diyordu bu sayı için...

Maç öncesi stadyuma girişte sımsıkı aramalar, maç içi tribünlerin önünde pankartların görülemeyecek şekilde duvar gibi dizilen güvenlik mensupları...

Nasıl ama?

Futbol asla sadece futbol değilmiş değil mi?

Girizgahı çok uzatmadım, sosyal medya yapılanmasından, Ankara ziyaretlerinden, diğer Süper Lig kulüpleriyle "maddi-manevi" bağlardan, federasyon ziyaretlerinden bahis bile etmedim...

Şimdi böyle bir ortamda "sistem, taktik, saf futbol" bekleyenlere Jonathan Wilson'ın Futbol Taktikleri Tarihi kitabını tavsiye edebilirim... Keşke topu topu 3-4 pozisyonun olduğu, yabancı hakeminin bile baskıyı kaldıramayıp "kendini güvenceye almak" için her pozisyona düdük çalıp oyunu "idare" ettiği, teknik adamların risk almak yerine mevcut durumu koruduğu bu 90 dakika yerine kitaba başlasalardı, 50-60 sayfa rahat okurlardı...

Yine de "arşivde kalması" için bir kaç not yazalım. Okan Buruk, üç gün evvel AZ Alkmaar maçında devleşen Günay yerine efsane kaptanı Muslera ile başladı maça ki Uruguaylı kaleci de maçın en tehlikeli pozisyonunu önleyerek hocasının güvenini boşa çıkarmadı. Savunma hattı ise iki yıldır şampiyon olunan ve geçen hafta da Rize'de galip gelen düzendi: Dörtlü dizilmişti Frankowski, Sanchez, Abdülkerim ve Eren... Türk çocuğu ve İstanbul doğumlu olmanın avantajıyla Eren Elmalı hem takıma hem de derbiye çok uzak değildi, sırıtmadı da Frankowski biraz uyuma ihtiyacım var der gibiydi. Sanchez ve Apokerim "duvarı" örmüştü, geçit yoktu rakibe...

Mertens'in yerine Sara görev alınca-ki keşke Sara yerine Mertens'le başlasaydı Okan hoca- Osimhen'in arkasında, Torreira'nın partneri, aynı zamanda maçın da yıldızı Lemina oluyordu. O da yabancı değildi bu ortama, "efsane olmaya geldim" demecini de boşa çıkarmayan bir mücadele sergiledi 90 dakika boyunca. Barış ve Salai ise iyi niyetli ama vasattı, çok daha iyi oyunlarını hatırlıyoruz bu ikilinin... İlerde Osimhen yeterli kadar beslenemeyince, o da belki de Fenerbahçe'ye gol atmadan, çocukluğumuzun tabiriyle "gerçek Galatasaraylı olmadan" veda edecek sene sonu bize... Ama hayat bu... Belki İstanbul'da kalır, belki Türkiye Kupasında kesişir yollarımız ezeli rakiple...

Maç golsüz, berabere bitti de, sonrası ne konuştuk?

Futbol mu?

Yine "105x68"in dışına çıktık, jungle'dan tutun da monkey'e kadar belgesel tadından basın açıklaması yaptı rakibin hocası...

Cevabını da önce Okan Buruk'tan "The Crying One" ile sonra da Galatasaray'dan: #SayNoToRacism ile sağlam bir şekilde aldı...

Gerçi onun durumu da pek iç açıcı değil ama elinde Scotch viskisi ile kafasını kaşıyarak ne gülüyordur Pep şimdi bir zamanlar kendine "Special One" diyene...

Sonuca gelirsek,

Futbol bu sene iyice "yeşil alanın" dışına çıktı ve buna rağmen Galatasaray 6 puan ve iki averaj şansı ile ligi önde götürüyor.

Bundan sonrası daha da çetin geçecek Okan Buruk ve takımı için ve her zaman yazdığım gibi Galatasaray'ın en büyük gücü taraftarı, onlar kenetlenince aşılmayacak engel yok...

25. şampiyonluk yolunda her maç final...

İlk maç hafta sonu Kasımpaşa maçı...

Stat: Rams Park Ali Sami Yen

Hakemler: Slavko Vincic, Tomaz Klancnik, Andraz Kovacic

Galatasaray: Fernando Muslera, Przemyslaw Frankowski, Davinson Sanchez, Abdülkerim Bardakcı, Eren Elmalı (Dries Mertens dk. 78), Lucas Toreira, Mario Lemina, Roland Sallai (Ahmed Kutucu dk. 89), Gabriel Sara (Yunus Akgün dk. 69), Barış Alper Yılmaz, Victor Osimhen (Kaan Ayhan dk. 89)

Yedekler: Günay Güvenç, Kerem Demirbay, Berkan Kutlu, Elias Jelert, Carlos Cuesta, Yusuf Demir

Teknik Direktör: Okan Buruk

Fenerbahçe: İrfan Can Eğribayat, Milan Skriniar, Çağlar Söyüncü (Alexander Djiku dk. 61), Yusuf Akçiçek, Oğuz Aydın, Fred, Sebastian Szymanski (Sofyan Amrabat dk. 61), Filip Kostic (Mert Müldür dk. 83), Duan Tadic, Edin Dzeko (Anderson Talisca dk. 83), Youssef En-Nesyri

Yedekler: Dominik Livakovic, Ertuğrul Çetin, Mert Hakan Yandaş, İrfan Can Kahveci, Bright Osayi-Samuel, Cenk Tosun

Teknik Direktör: Jose Mourinho

Sarı kartlar: Victor Osimhen, Barış Alper Yılmaz, Roland Sallai, Davinson Sanchez, Yunus Akgün (Galatasaray), Çağlar Söyüncü, Fred (Fenerbahçe)

Galatasaray:2-2:Az Alkmaar

"Galatasaray'ın adının olduğu her yerde umut vardır."...

Rahmetli Jupp Dewrall'in sözü. Hagi'nin de söylemişliği vardır...

"Futbol hayata fena halde benzer" düsturunu şiar edinen biri olarak benim de günlük hayatımda kılavuz edindiğim bir cümle...

Galatasaray da Hollanda'da kaybettiği 4-1lik maçın rövanşına bu düşüncelerle çıktı:

"Galatasaray'ın adının olduğu her yerde umut vardır."

Karış karış her metresine aşina olduğu iç sahada oynayacak, ilk maçta cezalı olan Osimhen, Sanchez ve Torreira kadroda olacak ve en önemlisi dünyada saygı duyulan taraftarı arkasında olacaktı...

Bir de erken atılacak bir gol, gençlerden oluşan rakibi bozmaya yetecekti. Sonrası zaten gelirdi, çok defa başarmamış mıydı Galatasaray bunu?

Öyle de başladılar maça. Arzulu ve istekliydi sarı-kırmızılılar...

Ama bu aşırı motivasyon "acelecilikle" karışınca istediğini yapamıyordu sahadaki Galatasaraylılar.

Oysa rakip, ilk maçın avantajıyla daha rahat oynuyor, "kafası golde" olan ev sahibinin savunmada bıraktığı boşlukları değerlendiriyordu.

Hele ki bir Poku vardı ki? 21 yaşındaki "çocuk" iki maçın da yıldızıydı... Topu önüne vurup gidiyor, Abdülkerim'i, Jelert'i, Barış'ı peşinden sürüklüyordu...

Galatasaray'ın bulması gereken pozisyonları deplasman ekibi buluyor da kalede Günay "ahtapotlaşıyordu"... Sosyal medya taraftarının yok ettiği onlarca topçudan bir diğeri olan Muslera yedekteydi, Günay sahadaydı bu maçta. Maç boyu belki ondan fazla kurtarışla, ki 2-3 tanesi karşı karşıya ve gol şansı %99 olan pozisyonlarda kalesini kapayarak arkadaşlarını ayakta tuttu Günay da, ilk devre biterken Sara'nın uzaklaştırdığı top Maikuma'ya çarpıyor, gol oluyor, ikinci yarı da ceza sahası dışından Kasius'un vuruşu fileleri sarsıyordu...

Devre biterken takımı ıslıklayanlar, Berkan oyuna ayak bastığında yuhlayanlar kalede Muslera olsa bu iki golü de Nando'ya "yazacaklardı" değil mi? Göztepe maçında Romulo topla giderken Sanchez'in vuruşu Brezilyalıya çarpıp Muslera'yı yanıltıp gol olduğunda da, Az Alkmaar ilk maçında Mijnans'ın serbest atışı doksana gittiğinde de suçlu Muslera değil miydi?

İlk devre 1-0 sona erince tur ümidi de zora girince Okan Buruk, "yüzyılın derbisini" de düşünerek Sanchez ve Mertens'i yanına alıp, Metehan ve Kerem Demirbay'ı sahaya sürdü. 

Deplasman ekibi iki farklı öne geçip, bir dakika sonra da Torreira'nın asistinde maçı en fazla arzulayan Osimhen golü attı ama sahadaki oyun pek de ümit vermeyince, Torreira da pazartesiye korunmak için kulübeye geldi, tıpkı sonraki dakikalarda Sara ve Osimhen'in yaptığı gibi...

Sahaya adım atarken yuhlanan Berkan'ın "golün asistinin asistinde" Barış, Sallai'ye rahat bir pas verdi, "Alkmaarsever" Macar topçu da ilk maçtan sonra Sami Yen'de de Owusu-Oduro'yu mağlup etmesini bildi.

2-0dan beraberliği sağlamak kağıt üstünde Galatasaray adına başarı sayılabilir lakin Avrupa'dan bu genç takıma elenmesi üzerinde düşünülmesi gereken bir mesele. Ama "şimdi" bunun sırası ve yeri hiç değil... Sene sonu herkes şapkasını önüne alır, hesabını verir...

Şimdi iki sene olduğu gibi, haftada tek maç yaparak, o maça full konsantre olarak, yorulmadan sakatlanmadan üçüncü şampiyonluğu kazanma vakti...

İlk maç da karşı tarafın isteğini yerine getirmekte hiç tereddüt etmeyen Türkiye Futbol Federasyonun bir ilki yerine getirip, maçı yönetmesi için "yönetmeliklere aykırı" olarak göreve davet ettiği Slovenyalı hakemin düdük çalacağı Fenerbahçe derbisi...

Haydi bakalım, dünü unutup, önümüze bakma zamanı...

"Galatasaray bir halatı hep birlikte çekenlerin; hep birlikte üzülüp, hep beraber sevinmesini bilenlerin takımıdır." demiş Baba Gündüz, medyası, federasyonu, rakipleri herkes Galatasaray'a karşı pozisyon almışken, biz kendi içimdeki "küçük hesapları" bırakıp, kapalıdaki "Konsantrasyon" pankartı etrafında birleşip, "Mayıslar bizimdir" demek için kenetlenmeliyiz...

Dün gece maçın başından sonuna kadar tezahüratlarla, oyunculara destek sloganlarıyla ultrAslan bu meşalenin ateşini yaktı...

Gazamız mübarek olsun, sonu 5. yıldız olsun...

 

Stat: Rams Park "Ali Sami Yen"

Hakemler: Anthony Taylor, Gary Beswick, Ian Hussin

Galatasaray: Günay Güvenç, Carlos Cuesta, Davinson Sanchez (Metehan Baltacı dk. 46), Abdülkerim Bardakcı, Elias Jelert, Lucas Torreira (Berkan Kutlu dk. 61), Gabriel Sara (Yusuf Demir dk. 73), Barış Alper Yılmaz, Dries Mertens (Kerem Demirbay dk. 46), Rolland Sallai, Victor Osimhen (Berat Luş dk. 80)

Yedekler: Fernando Muslera, Jankat Yılmaz, İsa Halidi, Kadir Subaşı, Hasan Turan, Çağrı Balta, Efe Akman

Teknik Direktör: Okan Buruk

AZ Alkmaar: Rome-Jayden Owusu-Oduro, Seiya Maikuma, Wouter Goes, Alexandre Penetra, David Wolfe (Mees De Wit dk. 87), Peer Koopmeiners, Kristijan Belic (Kees Smit dk. 61), Ernest Poku, Sven Mijnans (Zico Buurmeester dk. 12), Mayckel Lahdo (Denso Kasius dk. 46), Troy Parrott (Ibrahim Sadiq dk. 87)

Yedekler: Hobie Verhulst, Jeroen Zoet, Bruno Martins İndi, Maxim Dekker, Ro-Zangelo Daal, Sem van Duijn

Teknik Direktör: Maarten Martens

Goller: Victor Osimhen (dk. 56), Rolland Sallai (dk. 70) (Galatasaray), Seiya Maikuma (dk. 43), Denso Kasius (dk. 55) (AZ Alkmaar)

Sarı kart: Elias Jelert (Galatasaray)

Çaykur Rizespor:1-2:Galatasaray

 

"Tribünler bir şairin kalbi gibidir; bazen coşar, bazen susar ama asla hissetmekten vazgeçmez." diye çok beğendiğim anonim bir söz vardır...

Futbolcular, hocalar, başkanlar gelip geçen yolcudur da, tribünler ise daimi hancıdır... İyi gün, kötü gün fark etmeden, hep oradadırlar...

Sevdanın peşindedirler. 

Hele ki de deplasman yaparlarsa... En unutulmazı da odur...

Dün gece de Galatasaray, Rize deplasmanında şampiyonluk yolunda çok kritik üç puan kazanırken, sahanın yıldızı Osimhen, maçın yıldızı da bir dakika dahi susmayan Galatasaray taraftarı oldu...

AZ Alkmaar yenilgisi sonrası herkes gömecek bir oyuncu bulmuş, "kaos ateşine" bir odun atıp alevi körükleme telaşındayken, yağmurlu ve soğuk havada İstanbul ve diğer illerden kalkıp Rize'ye gelen Galatasaray tribün emekçilerine selam olsun...

Taraftar inanmıştı da topçularda durum nasıldı?

Okan hoca, "tadı damağımda kaldı" dediği Tottenham maçındaki formasyonu sürekli oynatmak istiyor topçulara da, Icardi'den sonra yerine koydukları onun boşluğunu dolduramayınca, maalesef her deneme de hüsran oluyor.

Rize'de de ilk yarı böyle geçti. Musera kaleyi korurken, üçlü savunmada çiçeği burnunda stoper Cuesca , Sanchez ve Abdülkerim vardı. Onların önünde Torreira ve Sara yer alırken, Barış ve başka bir yeni transfer Frankowski kanatlarda oynuyordu. Mertens takımın oyun aklı, Ahmed de Osimhen'e bağlantı noktasındaydı...

Ahmed'in savunmanın da hatasından yararlanıp kaleciyle karşı karşıya kaldığı pozisyonda Galatasaray golü erken bulabilse çok farklı bir maç seyredecektik ama olmadı. 7 dakika sonra da kartlarda Galatasaray'a cömert, Rize'ye cimri Zorbay Küçük, Osimhen'in gole giderken düşürülmesine düdük çalsa, rakip eksik de kalabilirdi ama bu sezon Galatasaray her maçta hakemleri de yenmek zorundaydı, öyle de oldu.

Rize'nin en tehlikeli atağında Sowe topu direğe nişanlarken Abdülkadir'in Torrera'ya yaptığı faul gözükmüyor, ikinci yarı önce Sara'nın Olawoyin tarafından itirilmesi, sonra kaleci Tarık'ın top yerine Osimhen'in kafasını yumruklaması penaltı ile cezalandırılmıyor.

Golsüz ve nispeten etkisiz geçen ilk 45 dakika sonrası Okan Buruk ikinci yarıya Mertens ve sarı kartla oynayan Cuesca'nın yerine Sallai ve Eren Elmalı ile "dörtlü" savunmaya, yani Galatasaray'ı iki sene arka arkaya şampiyon yapan dizilimle başladı. Hal böyle olunca da, çok geçmeden Frankowski ilk asistini yaptı, Osimhen parçalı formayla 13. golünü attı.

Galatasaray tribünleri tezahüratın coşkusunu arttırmış, Fener'e küfürler başlamışken, Rizeliler de plaka şovunu yaparken, üç gün önce Alkmaar maçında Barış'ın penaltı yaptırdığı pozisyonuna başında olduğu gibi sarı-kırmızılı savunmacılar uyudu, rakip uyanıktı ve Sowe, eşitliği sağlayan golü attı..

Gol lazımdı, galibiyet gerekliydi ve Okan Buruk bir başka yeni transfer Lemina'yı sahaya sürdü. Eski Galatasaraylı Lemina da sanki takımdan hiç ayrılmamış gibi, yabancılık çekmeden, sahaya tecrübesini koydu, maçın iplerini eline aldı oyun birden tek kaleye döndü: Galatasaray bastırıyor, Rize savunuyor...

Lemina'nın oyuna dahil olmasıyla Sara 10 numara devşirildi, pozisyonlarda da adı vardı: bir şutu az farkla auta gitti, Apokerim'in asist olacak ortasında kafayı ıskaladı, bir penaltısı da "güme" gitti...

Sara gol atamadı ama kullandığı kornerde Lemine kafayla asist yaptı ve "özcimbomlu" Osimhen skoru belirleyen golü filelerle buluşturdu... Gole sevinirken mi yoksa maç içinde pas isterken  bağırmaktan mı bilinmez de maç sonu Osimhen röportaj verirken, sanki ultrAslan tribünden çıkmış gibi boğuk sesle konuşuyordu...

Galatasaray zor da olsa maçı kazanırken, hakemin uzatmaların uzatmasını oynattığı dakikada Zeqiri'nin boş pozisyonda Sowe'a kafayla attığı pası Muslera tecrübesiyle kurtarıyor, "ben daha ölmedim" mesajı veriyordu...

Üç puan kazanılmış... Keyifler yerine gelmiş ve dikkatler derbiye çevrilmişti... Tabii, arada kazanılması gereken bir AZ Alkmaar rövanşı da vardı...

Maçı konuştuğumuz podcast linki de burada: Karalama Defteri#156

Stat: Çaykur Didi.

Hakemler: Zorbay Küçük, Esat Sancaktar, Mustafa Savranlar.

Çaykur Rizespor: Tarık Çetin, Taha Şahin, Atilla Mocsi (Dk. 90+2 Jurecka), Husniddin Alikulov, Hojer, Papanikolaou, Mithat Pala (Dk. 79 Berkay Özcan), Abdülkadir Ömür (Dk. 71 Ghezzal), Olawoyin (Dk. 90+2 Zeqiri), Akintola, Sowe.

Galatasaray: Muslera, Cuesta (Dk. 46 Eren Elmalı), Sanchez, Abdülkerim Bardakçı, Frankowski, Sara (Dk. 90+2 Kerem Demirbay), Torreira, Barış Alper Yılmaz (Dk. 89 Kaan Ayhan), Ahmed Kutucu (Dk. 60 Lemina), Mertens (Dk. 46 Sallai), Osimhen.

Goller: Dk. 47 ve 86 Osimhen (Galatasaray), Dk. 54 Ali Sowe (Çaykur Rizespor).

Sarı kartlar: Dk. 23 Cuesta, Dk. 90+6 Muslera (Galatasaray), Dk. 35 Akintola, Dk. 45+4 Mithat Pala, Dk. 84 Tarık Çetin (Çaykur Rizespor).

Az Alkmaar:4-1:Galatasaray

Duydum ki kaybetmişsin...

Duymadım aslında, öyle demek bir şarkı anımsattı da, öyle yazdım, seyrettim cam ekranda yenilmeni...

Üzüldüm... 

Hayır! Ne üzülmesi...

Kahroldum... 

Ama psikopatça bir düşünceyle de sevindim...

Uzun zamandır kazandıkça etrafında biriken "iyi gün dostlarının" gerçek yüzleri ortaya çıkınca, sevindim de sevindim...

Onlar için sadece "ego" tatminiydin, başarılarınla "caka satacakları" bir takımdın...

İyiysen vardın, kötüysen senden kötüsü yoktu...

Eskiden derdik" reklamın iyisi kötü yok", şimdi reklamın adı oldu "etkileşim"...

Hiç ama hiç anlamamışlardı seni...

Oysa çok zor değildi sevebilmek seni...

Dün yenildiğin gününden 24 sene evvele gidip, "kargalar bokunu yemeden" derler ya, sabahın erken vaktinde Ali Sami Yen mabedinin kapısında dikilip  Only You pankartını kapalıya hazırlamak için bekleyebilselerdi keşke...

Bir gün sonra da herkes "manita" peşinde koşarken "Cim Bom Bomum benim, biricik sevgilim, söyle senden başka kimim var benim" bestesini söyleye söyleye ince ince yağan yağmur altında stat kapısına dikilebilselerdi...

O zaman Alkmaarmış, Madridmiş, Deportivoymuş, kimle "kapışırsan" kapış, kaybetmenin yahut kazanmanın çok da önemli olmadığını anlarlardı...

Sevmekti mühim olan, iyi de olsan, kötüde olsan, hatta inadına sevmekti en kötü gününde...

Avrupa Ligi play off maçıydı, deplasmandaydı, bir çok eksik vardı, ama forma ordaydı, arma ordaydı, en önemlisi dünyaya nam salmış taraftarın oradaydı...

Kötü başlamıştın, "yoktu eski halinden eser", dünkü veletler iç sahada tozu dumana katıyordu da dik duramıyordun karşılarında... Goller de yedin, hem de en fiyakalısından, hep sen atmayacaksın ya, doğasında var bu ayak topunun, iki takım da sarsacak fileleri, hem de en güzel şekilde...

Hatalar da yaptı bizim topçular, hem de maçı en çok isteyen Barış yaptı penaltıyı, kadife ayak Sara verdi bir çok defa topu ev sahibine, ApoKerim kaleci oldu kurtardı da bir yere kadar, o da yetmedi...

Kaan bıraktı arkadaşlarını yarı yolda, hem de göz göre göre de ne yapacaksın, kurtardığı maçlara sayacağız artık...

Dört attılar, bir attık...

Sami Yen'e bıraktık hesabı...

Farkındayım zor işimiz, ama sen zoru seversin...

Zorlarla nam salmadın mı aleme?

Neuchatel'i devirdin, UEFA  kupası yolunda Milan'ı geriden gelip atmadın mı turnuva dışına...

Bir hafta sonra tekrar göstereceksin Avrupa Fatihini aleme ...

Hatırlatacak "The Hell"i ultrAslan Avrupa'ya...

Olmadı mı?

Ne fark eder?

Biz yine yanında olacağız da, yine psikopatça gülümseyeceğiz...

Çünkü üzerine yapışmış olan "sülükler" bir bir terk edecekler seni...

En saf halinle yine kalacağız bir birimize...

Acımızda göreceğiz şişenin dibini, küfrede küfrede ağlayacağız da sımsıkı sarılacağız birbirimize...

Ama kazanınca da...

İşte o gün "aklımdan geçenlerin" sınırı olmayacak...

Kutlayacağız çılgınca...

Öyle değil mi?

O zaman gecenin şarkısıyla bitirelim:

Ne söylesen ne beklesen

Yaradandan ya da kaderinden

Ele geçmez istediğin

Uğruna savaş vermediysen

Sanki seni boğar gibi

Sanki yeniden doğar gibi

Sanki zaman zaman ölür gibi

Acısını çilesini çekmediysen...

Stat: AFAS Stadyumu

Hakemler: Joao Pinheiro, Bruno Jesus, Luciano Maia

AZ Alkmaar: Owusu-Oduro, Seiya Maikuma (Denso Kasius dk. 77), Wouter Goes, Alexandre Penetra, David Moller Wolfe, Sven Mijnans, Jordy Clasie, Peer Koopmeiners (Zico Buurmeester dk. 77), Ernest Poku (Kees Smit dk. 83), Mayckel Lahdo (Ro-Zangelo Daal dk. 83), Troy Parrot (Sem van Duijn dk. 90+1)

Yedekler: Hobie Verhulst, Jeroen Zoet, Bruno Martins Indi, Maxim Dekker, Mees De Wit

Teknik Direktör: Maarten Martens

Galatasaray: Fernando Muslera, Carlos Cuesta, Abdülkerim Bardakcı, Berkan Kutlu (Yusuf Demir dk. 71), Roland Sallai, Kaan Ayhan, Gabriel Sara (Berat Luş dk. 90+3), Elias Jelert (Metehan Baltacı dk. 71), Dries Mertens (Kerem Demirbay dk. 65), Barış Alper Yılmaz, Alvaro Morata (Efe Akman dk. 90+3)

Yedekler: Günay Güvenç, Jankat Yılmaz, Kadir Subaşı, Furkan Koçak, Çağrı Balta

Teknik Direktör: Okan Buruk

Goller: Sven Mijnans (dk. 12), Troy Parrot (dk. 37 pen.), Jordy Clasie (dk. 57), David Moller Wolfe (dk. 66) (AZ Alkmaar), Roland Sallai (dk. 20) (Galatasaray)

Kırmızı kart: Kaan Ayhan (dk. 51) (Galatasaray)

Sarı kartlar: Abdülkerim Bardakcı, Alvaro Morata (Galatasaray), David Moller Wolfe, Jordy Clasie (AZ Alkmaar)

Galatasaray:1(3)-0: Adana Demirspor

"Futbol borsada değil arsada güzeldir" demiş rahmetli Metin Kurt...

Ne de güzel söylemiş... Futbolu sokakta tüm sadeliği ile sevdik, iki taştan kale yaptık, taşların üstünden gitti top gol mu aut mu tartıştık, itiştik de maça devam ettik, oynadık... Kaybettik, kavga ettik ama yine ertesi gün boş arsaya gelip, maç yaptık...

Fanilalarımıza sevdiğimiz topçunun numarasını yazdık da adını yazmak yoktu aklımızda çünkü formalar 1 ile 11 arasındaydı, 10 numara zaten Maradona'ydı, 9 van Basten, 1 Simoviç... 

Sonra reklamlar geldi, forma numaraları 99 oldu, isimler yazıldı, futbolun saflığı bitti...

Ve taraftarın, üyelerin olan kulüpler satılmaya başlandı, iki üç "renkli" transfere kandı taraftar...

Ve o "sahipler" gün geldi takımı terk edip giderken, gün geldi kimseye sormadan koca camianın tarihine "iz" bırakma pahasına takımı sahadan çekiyordu...

Evet, pazar gecesi soğuk havaya rağmen Ali Sami Yen dolmuş, Türkiye'nin değişik illerinden taraftarlar takımlarını seyretmeye gelmiş, deplasman tribününde Adana Demirsporlular "inadına" iyi kötü günde armanın peşinde olduklarını cümle aleme göstermiş yerini almışlardı... 

Maç da fena başlamadı iki takım adına da, Galatasaray her zaman olduğu gibi iç sahada baskılı oynuyor, deplasman ekibi de çok kapanmadan yarı sahada baskı yapıyordu. Tabii bir tarafta gencecik çocuklar, kafası bir gün sonra imza atacağı yeni takımda olan oyuncular, diğer tarafta Moratta, Osimhen, Sara, Mertens gibi yıldızlar vardı... İki takım arasında hem kalite hem tecrübe farkı açık seçikti de Adana'nın çocukları kolay pes etmeyecekti, inadına savaşacaktı ama olmadı... İzin vermediler...

İlk yarım saat biterken, zorla sahadan çıkarıldılar... 

Ne sebeple?

"Adaletsizlik" dendi, "Galatasaray'a tepkimiz yok" dendi ama kimeydi tepki?

"Federasyon istifa" ya da "MHK istifa" denilemedi...

Ama Adana Demirspor'un gerçek sahipleri "kulübün paralı sahibine" cevabı vermede gecikmedi:

Biz Adana Demirspor’umuzu ölümüne savunuruz. Ancak bu yapılan haksızlığın ne sana,ne artıklarına can simidi olmasına göz yummayacağız. Adana Demirspor’a karşı yapılan her yanlışın karşısındayız. Bu kulübün başındaki en büyük yanlış sizsiniz.! Bu olayın arkasına sığınıp gündemi değiştirme çabalarınıza asla izin vermeyeceğiz.

Galatasaray'ın bulduğu penaltı golünde Mertens'e yapılan müdahale penaltıyı gerektirmemiş... Peki, ilk defa mı aleyhinize yanlış karar verildi? İlk yarıda iç sahada Galatasaray'la oynarken kazanılan iki "haksız" penaltıyı ne yapacağız?

"Haksızlık ve isyan" isterse Adana Demirspor'un sahibi, 2-3 hafta önce bu gencecik çocuklar kendi sahasında Fenerbahçe'ye karşı müthiş bir onur mücadelesi verip, ilk devreyi golsüz kapayıp, maçtan puan alma ümitleri yeşermişken, kırmızı kartla eksik bırakılan maçta göstermesi gerekmiyor muydu tepkinin en alasını...

O zaman mı samimi olurdu şimdi mi samimi?

Yeni transfer Cuesca'yı seyredecektik, milli takımdan arkadaşı Sanchez ile uyumunu. Dudak bükmüştü "sosyal medya taraftarı" bu transfere de öz güvenli ve çabuk gördüm ben Kolombiyalıyı... Moratta atacaktı gollerini, bütünleşecekti taraftarla... Lemina 10-15 dakika oynayacak, yıkılacaktı kale arkası Lemina diye bağırmaktan... Belki Ahmet uzaktan vuracak, genç Deniz yıldızlaşacak, transfer için portföyüne yeni videolar ekleyecekti... Eyüp, Yusuf şanslar bulacak, Bolu'dan sonra Sami Yen'de de alkış alacaktı taraftarından...

Ama izin vermediler...

Futbolu arsada değil de borsada sevenler, izin vermediler...

Stat: Rams Park 

Hakemler: Oğuzhan Çakır, Çağlar Uyarcan, Volkan Narinç

Galatasaray: Günay Güvenç, Kaan Ayhan, Davinson Sanchez, Carlos Cuesta, Elias Jelert, Dries Mertens, Gabriel Sara, Roland Sallai, Ahmed Kutucu, Alvaro Morata, Victor Osimhen

Yedekler: Jankat Yılmaz, Eyüp Aydın, Kerem Demirbay, Berkan Kutlu, Yusuf Demir, Gökdeniz Gürpüz, Berat Luş, Efe Akman, Metehan Baltacı, Mario Lemina

Teknik Direktör: Okan Buruk

Adana Demirspor: Deniz Dönmezer, Arda Kurtulan, Semih Güler, Tolga Kalender, Abdulsamet Burak, İzzet Çelik, Maestro, Tayfun Aydoğan, Yusuf Barasi, Nabil Alioui, Abat Aymbetov

Yedekler: Murat Eser, Vedat Karakuş, Aksel Aktaş, Burhan Ersoy, Salih Kavrazlı, Yücel Gürol, Ozan Demirbağ, Ali Yavuz Kol, Osman Kaynak, Ahmet Yılmaz

Teknik Direktör: Mustafa Alper Avcı

Gol: Morata (dk. 12 pen.) (Galatasaray)

Sarı kart: Arda Kurtulan (Adana Demirspor)

Boluspor:1-4:Galatasaray

 

Adı Atatürk olan stadyum...

Gündüz maçı...

Kardan bir çok yeri balçık olmuş bir zemin...

Şehirdeki kar yağışından okullar tatil olmuş, tribünlerde öğrenciler...

Maç açık kanaldan yayınlanıyor...

Çocukluğumuzun futbol ortamını yaşamamız için daha ne olabilirdi ki? Hani ecnebilerin bir deyimi var ya "old school" diye, tam da Bolu'daki ortam için söylenmiş sanki...

Türkiye Kupası çocukluğumuzda değerliydi, elemeli giderdi maçlar finale, finaller de içerde dışarda iki maç olurdu, çoğunlukla da gündüz olur, televizyondan seyrettiğimiz maçtan sonra sokağa top oynamaya koşardık...

Kupanın da cılkını çıkardılar, anlamı kalmayınca ilgi de kalmadı, Federasyon da her sene değişik statüler yaparak kupayı albenili yapmaya çalışmakta, bu sene de 6 takımlı grup yapıp, takımlar sadece üç maç oynayacaktı?!? Neden, niçin, bilinmez...

İlk maçta Başakşehir'le son dakika Batshuayi penaltı kaçırınca beraberlikle biten maçta 1 puan alan Galatasaray, Bolu'da kazanamasa son maça çıkmadan elenecekti kupadan. 

Kazandı, son maça bıraktı şansını da, sadece maçı değil, genç topçularını da kazandı Okan Buruk...

Geçen yıldan gelen Fenerbahçe ile "kafa kafaya" çekişmenin bu sene de "nefes nefese" gitmesiyle pek rotasyona cesaret edilemeyince Eyüp'ler Yusuf'lar, Efe'ler gibi genç topçular da sürekli kulübeyi ısıtmakla görevli oluyordu. Bugün gün onlarındı. Sadece onların mı, yeni gelen Moratta ve Ahmed de takıma "ısınmak" için ilk onbirde yer alıyordu. Sosyal medyanın hedefindeki Muslera da yoktu sahada, Günay koruyacaktı kaleyi... "Apokerim" savunma lideri sağında Metehan ve solunda "kaptan" Berkan vardı...

80lerden kalma "zeminlere" alışmak zordur, bir de "toplama" takımsan arkadaşlarına da uyum sağlamak zaman alır ve bu anlarda gol yemek doğaldır, Galatasaray da Sarachan'ın pasıyla Vusal'ın plasesiyle erken dakikalarda geri düştü oyunda. Azeri topçu golü attı da Galatasaray'dan kiralık giden Saraçhan Nas oyundan çıkana kadar beğeni topladı, enerjik çocuk, ayağı temiz, topla çok oynamıyor, kafasını kaldırıp, arkadaşlarını görüyor. Bu sene Bolu'da pişsin, yazın takıma döner, kampta seyrederiz bakalım...

Galatasaray skorda geriye düştü ama geçen dakikalar ile birlikte, tecrübe ve kalite farkıyla oyunun hakimiyetini eline aldı ve "büyük takım" kokan bir golle yeni transferi Moratta ile eşitliği de sağladı 20. dakikada. 

"Tadı damağımda kalmıştı" diyordu Okan hoca Tottenham maçını anlatırken, üçlü savunma ile başlamış oyuna, forvette de Icardi ve Osimhen vardı, Arjantinli oyuncu orta sahaya kadar gelip, bağlantıları sağlıyordu takımda. Onun sakatlığı sonrası Galatasaray'ın da çift forvetli oyunu bitti, o "lezzet" bir daha tadılmadı. Bolu'da Moratta'yı seyrederken Icardi tadı aldım, en uçta sabit santrafor olarak değil de orta sahaya kadar gelip, bağlantı da yaptı, kendi sahasına kadar da adam kovaladı, presi de başlattı en uçta. Icardi ve Osimhen varken, neden Moratta alınırın da cevabıydı bu gün seyrettiğimiz oyun...

Yusuf ve Eyüp de maça damgasını vuran topçulardı. Saha zemini hiç de onların oyununa uygun olmasa da sorumluluk verilip, desteklenince "kalitelerini" gösterebildiler. Yusuf'un ayak içi plasesini kaleci çıkarmasa Puşkaş'a aday olacaktı ama Eyup'ün devre biterken ceza sahası köşesinden attığı gol yayıncı kuruluşun Türkiye Kupası tanıtımlarında uzun seneler kullanılacaktır. Ne vuruştu öyle... Seyretmeyen "googlelasın" ve izlesin...

Devreye önde girip, ikinci yarı da ağırlığını sahaya koyunca Galatasaray, ev sahibi geçen dakikalarla birlikte, ümidini de kaybetti ve  maçın temposunu da düşürürken, gördüğü erken sarı kartla oyundan düşen ve "çekingen" oynayan Efe Akman'la Kaan değişikliği sonrası Galatasaray'ın sağ tarafı daha iyi çalıştı ve goller de geldi. Önce Kaan'ın ortasında seken topta Yusuf hak ettiği golü attı, sonra da uzun mesafeden asist yaparak  Ahmed'e repertuvarında olan gollerden birini attırdı...

Fark üçe çıkıp, iki takım da "bu soğuk havada bu kadar yeter" moduna girince, hocalar da sonraki maçı, yorgunlukları, sakatlık risklerini düşünüp oyuncu değişikliklerine giderken, Okan Buruk'un Moratta'nın yerine Mertens'i alması "genç çocukların arasında sahada mutlaka ağır bir abi kalmalı" olarak yorumladım ben... 

Sonradan oyuna dahil olanlar arasında Torreira'nın yerine giren Berat Luş, ligde acılı bir günde çıktığı Kayseri deplasmanında "3-5" dakikalık bir oyunla kumaşını göstermişti, Bolu da yine oynadığı 7 dakikalık süre içinde "Bu çocukta iş var" dedirtti. Topu alıp, korkusuzca dikine gien topçuyu hep sevdik, seveceğiz, savunacağız... Berat böyle oynamaya devam et...

Ligde iki maçtır Galatasaray kalesini gole kapatıyordu, bugün gol yedi, kaleye baktım "hayret",  günah keçisi Muslera yok, şimdi Günay'a mı saldıracak "sosyal medya trolleri"...

Yok, yok, bugün Efe linçleniyor. 

Yarın bakalım kim olacak?!

Stat: Bolu Atatürk Stadyumu

Hakemler: Yiğit Arslan, Deniz Caner Özaral, Egemen Savran

Boluspor: Kubilay Anteplioğlu, Ali Ülgen (Fethi Özer dk. 69), Onur Atasayar, Işık Kaan, Naby Oulare (Aleksic dk. 69), İshak Karaoğul (Enes Alıç dk. 81), Siraçhan Nas (Jefferson dk. 57), Lico, Mukairu (Anıl Koç dk. 57), Eren Erdoğan, Vusal İskardarli

Yedekler: Çağlar Akbaba, Bartu Kulbilge, Posmac, Berk Yıldız, Arda Işık

Teknik Direktör: Arif Ufuk Kahraman

Galatasaray: Günay Güvenç, Metehan Baltacı, Abdülkerim Bardakcı, Berkan Kutlu, Jelert, Eyüp Aydın (Gökdeniz Gürpüz dk. 79), Lucas Torreira (Berat Luş dk. 87), Yusuf Demir, Efe Akman (Kaan Ayhan dk. 66), Ahmed Kutucu (Kadir Subaşı dk. 87), Alvaro Morata (Dries Mertens dk. 79)

Yedekler: Jankat Yılmaz, Davinson Sanchez, Gabriel Sara, İsa Halidi, Çağrı Balta

Teknik Direktör: Okan Buruk

Goller: Vusal İskardarli (dk. 12) (Boluspor), Alvaro Morata (dk. 21), Eyüp Aydın (dk.44), Yusuf Demir (dk. 72), Ahmet Kutucu (dk. 74) (Galatasaray)

Sarı kartlar: Naby Oulare, Vusal İskardarli, Lico, Eren Erdoğan (Boluspor), Efe Akman, Metehan Baltacı (Galatasaray)

Gaziantep FK:0-1:Galatasaray

Transfer sezonlarına taraftarlar bayılır da teknik adamların hiç hoşlanmadığı dönemlerdir, hele ki maçlar devam ederken gelen ve gidenler olunca, kadro kurmak da bir o kadar sıkıntılı olur... Oyuncuların kafa yapısı "karışık" olur, konsantrasyonu sağlamak zorlaşır...

Nelsson "Forza Roma" derken, Batshuayi "gidecek rota "ararken, Yunus sakat, Barış da ağrılar içinde kulübede "hamle" oyuncusuna dönüşmüşken, Okan hoca zor bir Antep deplasmanında eksik oyuncularla sahaya çıkıyordu...

İyi haber taze transfer Moratta kulübedeydi, 25 dakika kadar forma giyecekti...

Yenilerden, "çocukluk aşkına" kavuşan Ahmed'in de jeneriklik golüyle Galatasaray, daha taraftarların bir kısmı stada girmeden Antep deplasmanına önde başlıyordu. Bu yıl Eyüpspor formasıyla "uzaktan" attığı gollerle transferin gözdesi olan Ahmed Kutucu, Dries abisiyle idmanda çalıştığı golle hayallerini gerçekleştiriyordu. 

Kaan-Sanchez ve Abdülkerim üçlüsüyle savunmaya başlayan Galatasaray, hücumda çok adamla rakip sahada baskı yapıp, top kapıyor, Selçuk İnan'ın takımını oynatmıyordu. İkinci gol gelse rahatlayacak ama Osimhen'in kafa pasında Ahmed ıska geçiyor, devamında Mertens'in plasesinde genç kaleci Burak ortaya çıkıyordu. Ev sahibinin kalecisi devre biterken Kaan'ın bomboş kafasını öyle bir çıkardı ki, takımını da oyunda tutan oyuncu oluverdi birden...

"Oyunda tutmak" demişken, maç öncesi "Galatasaray'ın Avrupa maç dönüşlerinde Galatasaray maçı yönetiyor" diye yalan üzerine algı oluşturulan Kadir Sağlam, sarı kartı olan Lungoyi'ye Torreira'nın yüzüne vurduğu için sarı kart vermiyor ama Torreira'ya kart gösteriyordu. Ne de olsa "Torreira'ya kart göstreme" modası başlamıştı... Bununla yetinmeyen maçın hakemi "F.ck Off" diyen Sorescu'ya da kayıtsız kalıyordu... Derler ya "futbolcu milleti cin gibidir" diye, Sorrescu hakemin kart göstermeyeceğini anlayınca Sallai'ye öyle bir bastı ki 62. dakikada, yine hakem ve VAR "üç maymunu" oynadı...

Ev sahibinin penaltı beklediği pozisyonda ise Muslera'dan seken top Sanchez'in eline çarpıyor lakin kural penaltıyı işaret etmiyordu...

Selçuk hocanın takımı ilk devre pek Muslera'nın kalesine gelemese de ikinci devre orta sahalar kolay geçilince yeterli derecede pozisyon buldu ama karşılarında "hata yapsın da linçleyip etkileşim alayım" diye beklenen Fernando Muslera vardı. Özellikle Sorescu'nun Sallai'yi geçip çaprazdan çektiği şutu Uruguaylı kaleci başarıyla kornere çeliyordu. 

Galatasaray taraftarına alıştırdığı oyunu pek izletemese de, yine de maçı koparacak pozisyonları buldu rakip kalede, özellikle Sallai'nin harika bacak arası pasında Osimhen Ahmed'e gol servisi yaptı, genç topçu güçlü vuramadı, üç dakika sonra yine aynı kanatta Sallai Sara'ya verdi, Brezilya bu kez cılız vurdu... 5 dakika sonra ise kornerden Ahmed bir kez daha attığı golün aynısı denedi, seken topta Sanchez iki adımda kaleciyi geçemedi...

Maç kopmayınca, son dakikalarda ev sahibi beraberlik için daha da ümitlendi, Selçuk hoca elinde gol atabilecek kaç eleman varsa saha sürdü ama maçın kahramanı olma şansı savunmacı Arda'nın önüne düştü de onun şutu auta gidiyordu...

Galatasaray, zor olması beklenilen bir deplasmandan üç puan alırken, iç sahada oynayacağı Adana Demirspor maçı öncesi de sarı kart cezası sınırında olan Torreira, Barış Alper, Muslera ve Abdülkerim de kart görerek cezalı duruma düştü, bir bakıma "kartları temzilediler"...

Galatasaray'ın Konyaspor maçı sonrası Antep'te de gol yemediği konuşulmayacak ama Muslera'nın ilk devre kalesini terkedip, topu kaptırdığı pozisyon-ki hakem hocaları faul olduğunu beyan etti- bolca konuşulacaktır. Bu da maalesef bizim acı gerçeğimiz olarak devam edecek...

Oysa ki, iki hafta önce Konya'da, sonra Göztepe karşısında,bir gün önce de Kadıköy'de Fenerbahçe "yuh artık, bu kadar da olmaz" dedirten kararlarla üçer üçer puanları alırken, hala Muslera'nin hatası, Mertens'in yaşı, Sallai'nin parası, Yunus'un çalımları, Osimhen'in golcülüğü, Okan Buruk'un hocalığı konuşmak nasıl bir taraftar kafası anlamış değilim...

,

Galatasaray bu deplasmanda aldığı üç puanla Fenerbahçe ile arasındaki 6 puanlık farkı korurken, Muslera en fazla Galatasaray forması giyen oyuncu rekorunu bir daha arttırıyor, Ahmed Kutucu ilk golünü atıyor,  Barış Alper Yılmaz sarı-kırmızı forma ile 100 maçına çıkıyor ve Moratta da taraftara ilk selamını veriyordu...

Stat:Kalyon Stadyumu

Hakemler: Kadir Sağlam, Süleyman Özay, Murat Ergin Gözütok

Gaziantep FK: Mustafa Burak Bozan, Cyril Mandouki (Salem M’Bakata dk. 30), Arda Kızıldağ, Bruno Viana, Deian Sorescu, Kacper Kozlowski (Furkan Soyalp dk. 89), Badoo Ndiaye, Maxim (Kenan Kodro dk. 69), Mustafa Eskihallaç (Emmanuel Boateng dk. 84), David Okereke, Christopher Lungoyi (Halil İbrahim Dervişoğlu dk. 46)

Yedekler: Sokratis Dioudis, Emre Taşdemir, Ertuğrul Ersoy, Ogün Özçiçek, Ömürcan Artan

Teknik Direktör: Selçuk İnan

Galatasaray: Fernando Muslera, Kaan Ayhan, Davinson Sanchez, Abdülkerim Bardakcı, Elias Jelert (Barış Alper Yılmaz dk. 62), Lucas Torreira, Gabriel Sara (Eyüp Aydın dk. 90+4), Roland Sallai (Berkan Kutlu dk. 79), Dries Mertens (Alvaro Morata dk. 68), Victor Osimhen, Ahmed Kutucu (Metehan Baltacı dk. 90+4)

Yedekler: Günay Güvenç, Jankat Yılmaz, Yusuf Demir, Gökdeniz Gürpüz, Efe Akman

Teknik Direktör: Okan Buruk

Gol: Ahmed Kutucu (dk. 5) (Galatasaray)

Sarı kartlar: Bruno Viana, Lungoyi, Sorescu, Arda Kızıldağ (Gaziantep FK), Torreira, Sara, Barış Alper Yılmaz, Muslera, Abdulkerim Bardakcı (Galatasaray)